HISTORIE

De eerste gesprekken over de oprichting van een bouleclub vonden plaats tijdens een kerstborrel in het jaar 1988.

Met de zomervakantie in Frankrijk nog vers in het geheugen werd er besloten eens te onderzoeken of er ook in Doetinchem genoeg animo was voor deze mooie sport. 

Er werd dus besloten een briefje op te hangen in de plaatselijke supermarkt. Ook verschenen er in april 1989 oproepen in de verschillende huis-aan-huisbladen. Welgeteld 18 aanmeldingen leverde dit op, voor de initiatiefnemers ruim voldoende om op 10 juli 1989 een oprichtingsvergadering uit te schrijven. 

In het eerste bestuur namen zitting Liesbeth Rutten, Dick Koster, Jan Kloos, Antoon Geessink en Jan Griffioen. 

De oprichters woonden in de buurt van de Kruisbergse bossen en daarom lag het voor de hand, dat de eerste bouleactiviteiten in een laantje in de Kruisbergse bossen plaats vonden. Naarmate het ledental groeide werd er naar een ruimere plek gezocht en gevonden. Met balken achter een paar auto's gebonden werd het terrein enigszins geegaliseerd. Een heerlijk romantische tijd!

De club bruiste van daadkracht en het eerste landelijke toernooi dat de Pétanqueclub Doetinchem organiseerde vindt al in september 1989 plaats en wel op het gravelveld van DZC. En de eerste deelname aan de landelijke competitie van de NJBB volgde in mei 1990.

Intussen was het bosterreintje natuurlijk wat krap geworden. Bovendien kon het niet met de auto bereikt worden. Er moest dus een groter terrein gezocht worden. Toen bekend werd, dat de honkbalclub County Hitters Sportpark-Zuid ging verlaten werd er dan ook snel contact opgenomen met de gemeente. De aanvraag en de plannen werden in sneltreinvaart ingediend en enkele maanden later werd ons het terrein toegewezen. De kantine die zich op het terrein bevond kon van de gemeente worden gehuurd en de inboedel werd voor een bedrag van fl. 250 van de County Hitters overgenomen.

We waren heer in eigen huis geworden, maar we konden nog lang niet boulen. Het terrein bestond uit een grasveld, compleet met werpheuvel en vangkooi voor de honkballers. Geld was er niet dus werd er met een aantal vrijwilligers de graslaag afgeschraapt, de kleilaag afgegraven en achtereenvolgens met zand, gebroken puin, leemzand en grind opgevuld. Er is menig zweetdruppeltje gevallen! Om maar te zwijgen van de afvoer van al dat materiaal naar het gemeentedepot. Maar daarmee was het terrein nog niet af. Bielsen voor de afbakening van het terrein konden op het oude woonwagenterrein worden gehaald. Terrastegels (maar liefst 4.000 stuks) konden bij het voetbalveld worden gehaald. Ongelooflijk hoeveel werk er toen is verzet!

Maar de verenigingskas was nog steeds leeg. Via een lid konden we 250 bureaukastjes overnemen. Die werden opgelapt en verkocht voor fl. 50 per stuk. Dit leverde een bedrag op van fl. 10.000. De buitenterreinen waren nu wel klaar, maar er moest natuurlijk ook 's-avonds gebouled kunnen worden. Een van de leden wist wel aan lantaarnpalen te komen. Alleen: zonder kabel geen stroom en zonder lampen geen licht. Er kwam dus een oproep aan de leden met het verzoek fl. 150 per lantaarnpaal te sponsoren. Die bereidheid was er en er werden twaalf lantaarnpalen geplaatst. Alles was klaar voor de opening van het complex en deze vond plaats op 5 mei 1991

Nog geen jaar later - en dit typeert de voortvarendheid, die er in de vereniging heerste - werd door de ledenvergadering al besloten een overdekte accommodatie te bouwen. Op 4 januari 1994 werd de bouwvergunnning ontvangen en op 26 maart 1994 startte de bouw van de accommodatie. En de werkzaamheden begonnen weer van voor af aan: extra diepe funderingen i.v.m. de bodemgesteldheid, zand storten, funderingsplaten plaatsen, beton storten, poeren stellen, enz. en alles met eigen leden. Vervolgens kon het metselwerk beginnen, maar naarmate de gevel hoger werd moesten ook de stenen naar een hoger niveau worden gebracht. Dit probleem werd met af en toe bedenkelijke bedenksels opgelost. Zie bigaande foto waarop te zien is dat een oude fiets werd omgebouwd tot katrol. Maar goed dat er toen nog geen Arbo-dienst bestond, want het valt te betwijfelen of dat allemaal hun goedkeuring had kunnen wegdragen. De officiele opening van het Pétanquecentrum kon uiteindelijk op 18 mei 1996 plaatsvinden.

In de jaren daarna werd, wederom door grotendeels vrijwilligerswerk, zowel het terrein als het gebouw verder vervolmaakt.

Met grote voldoening kon dan ook in 2014 het 25-jarig bestaan gevierd worden.

De voortvarendheid uit de beginjaren kenmerkt nog steeds onze vereniging. Wij nodigen u daarom graag uit eens een balletje mee te gooien om de

unieke sfeer te proeven. Wij zijn er trots op dat we ons boulodrome met eigen handen en zonder enige subsidie van wie dan ook hebben kunnen

realiseren.